မတရားေသာအမႈတို႔သည္ မ်ားျပားသျဖင့္ အမ်ားေသာသူတို႔၏ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာသည္ ေခါင္းပါးလိမ့္မည္။
အၾကင္သူသည္ အဆံုးတိုင္ေအာင္ တည္ၾကည္၏၊ ထိုသူသည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္လိမ့္မည္။ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၄း၁၃-၁၃
ေနာင္ကာလသည္ ခဲယဥ္းေသာ ကာလျဖစ္မည္ဟု သိမွတ္ေလာ့။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊
လူတို႔သည္ ကိုယ္ကိုကုိယ္ခ်စ္ေသာသူ၊ ေငြကိုတပ္မက္ေသာသူ၊ ဝါၾကြားေသာသူ၊ ေထာင္လႊားေစာ္ကားေသာသူ၊ သူ႔အသေရ ကိုရႈတ္ခ်ေသာသူ၊မိဘစကားကိုနားမေထာင္ေသာသူ၊ ေက်းဇူးမရွိေသာသူ၊ သန္႔ရွင္းျခင္းမရွိေသာသူ၊
ပကတိၾကင္ နာစံုမက္ျခင္းႏွင့္ကင္းေသာသူ၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႔ေသာသူ၊ ေခ်ာစားတတ္ေသာသူ၊ ကိုယ္ဣေျႏၵကို မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္ေသာသူ၊ ျပင္းထန္ေသာသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းကိုမုန္းေသာသူ၊
သစၥာကိုဖ်က္တတ္ေသာသူ၊ သတိ ေပးျခင္းကိူမခံေသာသူ၊ မာန္မာနႏွင့္ယစ္မူးေသာသူ၊ ဘုရားသခင္ကုိ ႏွစ္သက္သည္ထက္ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း ကိုသာ၍ ႏွစ္သက္ေသာသူ၊ ဘုရားဝတ္၌ေမြ႔ေလ်ာ္ေယာင္ေဆာင္၍၊
ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း တန္ခိုးကို ျငင္းပယ္ေသာသူ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ ထုိသူတို႔ကိုေရွာင္ေလာ့။
ဒုစရုိက္အျပစ္ဝန္ကို ထမ္းရြက္၍၊ အထူးထူး အျပားျပားေသာ ေလာဘကိေလသာေသြး ေဆာင္ရာသို႔လုိက္၍၊ အစဥ္သင္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားကို ေလ့က်က္ျခင္းသို႔ အလွ်င္းမေရာက္ႏိုင္ေသာမိန္းမမိုက္ တို႔ကို၊ အိမ္ထဲသို႔ဝင္၍ ဘမ္းသြားေသာသူတို႔သည္ ထုိသူတို႔အဝင္ ျဖစ္ၾက၏။
ယေႏၷႏွင့္ယံေျဗသည္ ေမာေရွကိုဆီးတားသကဲ့သို႔၊ ထုိသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို ဆီးတားၾက၏။ စိတ္ႏွလံုးယိုယြင္း၍ ယုံၾကည္ေယာင္ ေဆာင္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။
ထုိသူႏွစ္ေယာက္တို႔၏ မုိက္မဲျခင္းသည္ လူအေပါင္းတို႔ေရွ႔မွာ ထင္ရွားသကဲ့သို႔၊ ဤသူတို႔၏ မိုက္မဲျခင္းသည္လည္းထင္ရွားလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ တိုး၍မလြန္မသြားရၾက။တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၃း၁း၈
ထိုေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကာယ၏ အသေရကို အခ်င္းခ်င္းရႈတ္ခ်မည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို သူတို႔၏ကိေလသာစိတ္ညစ္ညဴးျခင္းလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူ၏။
သူတို႔သည္ မွန္ေသာ ဘုရားသခင့္အရာ၌ အမွားကိုထားလ်က္၊ ဖန္ဆင္းတတ္ေသာသခင္ကို ပယ္၍ ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ အရာကို ဝတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။ ထိုသခင္သည္ ထာဝရမဂၤလာရွိေတာ္မူ၏။ အာမင္။
ထိုသို႔ျပဳၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို ရွက္ေၾကာက္ဘြယ္ေသာ ကိေလသာလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူ၏။ အဘယ္သို႔နည္း ဟူမူကား၊ မိန္းမတို႔သည္ ပကတိထံုးစံကိုစြန္႔၍၊ ပကတိႏွင့္ဆန္႔က်င္ ဘက္ထံုးစံကို လိုက္ၾက၏။
ထိုအတူ၊ ေယာက္်ားတို႔သည္လည္း မိန္းမႏွင့္ဆက္ဆံျခင္း ပကတိထံုးစံကိုစြန္႔၍ အခ်င္းခ်င္း ကိေလသာစိတ္ပူေလာင္သျဖင့္၊ ရွက္ေၾကာက္ဘြယ္ေသာအမႈကို ေယာက္်ားျခင္းျပဳလ်က္၊ မိမိတို႔မွားယြင္းျခင္းႏွင့္အေလ်ာက္ မိမိတို႔အျပစ္ဒဏ္ကို ခံရၾက၏။
ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မသိမမွတ္လိုသည္ျဖစ္၍၊ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအမႈကို ျပဳေစမည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို ေမာဟလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ၊
သူတို႔သည္ အလံုးစံုေသာ အဓမၼက်င့္ျခင္း၊ မတရားေသာေမထုန္ကိုျပဳျခင္း၊ ဆိုးညစ္ျခင္း၊ ေလာဘလြန္က်ဴးျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ ျငဴစူျခင္း၊ လူအသက္ ကိုသတ္ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္း၊ လွည့္ျဖားျခင္း၊ သူတပါးကိုျမင္ပ်င္းျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူ၊ ေခ်ာစားေသာသူ၊
ဆဲေရး ေသာသူ၊ ဘုရားသခင္ကိုမုန္းေသာသူ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာသူ၊ မာနေထာင္လႊားေသာသူ၊ ဝါၾကြားေသာသူ၊ မတတ္ ေကာင္းေသာအတတ္ကို စီရင္ေသာသူ၊ မိဘစကားကို နားမေထာင္ေသာသူ၊ သတိမရွိေသာသူ၊ သစၥာပ်က္ေသာသူ၊
မိဘ သားမယား စသည္တို႔ကို မခ်စ္ေသာသူ၊ ရန္ၿငိဳးထားေသာသူ၊ သနားျခင္းကရုဏာစိတ္မရွိေသာသူ ျဖစ္္ၾက၏။
ထိုသို႔က်င့္ေသာသူတို႔သည္ ေသျပစ္ကိုခံထိုက္သည္ဟု ဘုရားသခင္စီရင္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ထိုသူတို႔သည္ သိလ်က္ပင္ ကိုယ္တိုင္က်င့္သည္သာမက၊ ထိုသို႔က်င့္ ေသာ သူတို႔၌ အားရဝမ္းေျမာက္ၾက၏။ေရာမၾသဝါဒစာ ၁း၂၄း၃၂
ေကာင္းကင္တဘက္မွ ျပက္ေသာလွ်ပ္စစ္သည္ ေကာင္းကင္အႏွံ႔အျပား ထြန္းလင္းသကဲ့သို႔၊ လူသားသည္ မိမိေန႔ရက္၌ ျဖစ္ေတာ္မူလတံ့။
ထိုသို႔မျဖစ္မွီ သူသည္ မ်ားစြာေသာဆင္းရဲဒုကၡကို၎၊ ယခုလူမ်ိဳး၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကိုင္း ခံရမည္။
ေနာဧလက္ထက္၌ ျဖစ္သကဲ့သို႔ လူသားလက္ထက္၌ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေနာဧသည္ သေဘၤာထဲသို႔ဝင္၍၊ ေရလႊမ္းမိုးျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လူခပ္သိမ္းတို႔ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းသည္ေန႔တိုင္ေအာင္ လူမ်ားတို႔သည္ စားေသာက္ လ်က္၊ ထိမ္းျမားစံုဘက္လ်က္ေနၾက၏။
ထိုနည္းတူ၊ ေလာတလက္ထက္၌ လူမ်ားတို႔သည္ စားေသာက္ေရာင္း ဝယ္လ်က္၊ စိုက္ပ်ိဳးလ်က္၊ အိမ္ေဆာက္လ်က္ ေနသကဲ့သို႔၎၊
ေလာတသည္ ေသာဒံုၿမိဳ႔မွထြက္ေသာေန႔၌ ေကာင္းကင္မွ ကန္႔ႏွင့္ေရာေသာမီးမိုဃ္းရြာ၍ ထိုလူအေပါင္း တို႔ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းသကဲ့သို႔၎၊
လူသား ေပၚထြန္းေသာေန႔၌ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ထိုေန႔ရက္၌ အိမ္မိုးေပၚမွာရွိေသာသူသည္ မိမိအိမ္ထဲမွာရွိေသာ ဥစၥာကိုယူျခင္းငွါ မဆင္းေစႏွင့္။ ထိုအတူ၊ လယ္၌ရွိေသာသူသည္ ေနာက္သို႔လွည့္၍ မျပန္လာေစႏွင့္။
ေလာတ၏မယားကို ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။
အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းငွါ ရွာႀကံ၏၊ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ မိမိအသက္ကိုကယ္ဆယ္လိမ့္မည္။
ငါဆိုသည္ကား၊ ထိုေန႔ညဥ့္တြင္ အိပ္ယာတခု၌ ရွိေသာသူႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့။
ႀကိတ္ဆံုႀကိတ္ေသာ သူႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့။
လယ္၌ရွိေသာသူႏွစ္ေယာက္ တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၊ အဘယ္အရပ္၌ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမည္နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ အေသေကာင္ရွိရာအရပ္၌ ေရႊလင္းတတို႔သည္ စုေဝးၾကလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ကာခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၄း၃၇
ေကာင္းကင္တမန္ ႏွစ္ပါးတို ့သည္ ညဦးအခ်ိန္၌ ေသာဒံု ျမိဳ ့သို ့ေရာက္လာ၏။ ေလာတသည္ ျမိဳ ့တံခါး၀၌ ထိုင္ လ်ွက္ သူတို ့ကိုျမင္လ်ွင္၊ ခရီးဦးႀကိဳ ျပဳေစျခင္းငွာ ထ၍ ၊ေျမ၌ ဦးညႊတ္ ခ်လ်ွက္ - အက်ြႏု ္ပ္ သခင္တို ့၊ ကိုယ္ေတာ္တို ့က ်ြ န္ုပ္အိမ္ သို ့၀င္၍ တညဥ္ ့လ ံုးေနႀကပါ။ ေျခကို ေဆးႀကပါ။ နံနက္ေစာေစာထ၍ ႀကြသြား ႀကပါေလာ့ ဟဳု ဆိုေလ၏။ ေကာင္းကင္တမန္ တို ့က ၊ငါတို ့သည္မ၀င္ ၊ တညလံုး လမ္း၌ ေနေတာ့ မည္ဟုဆို ေသာ္လည္း - က်ပ္က်ပ္ေသြးေဆာင္ ေသာေႀကာင္ ့ ၊ေလာတ ေနရာသို ့လွည့္၍ သ၏ အိမ္သို ့၀င္ႀက၏။ ေလာတလည္း သူတို ့အဖို ့ ပြဲလုပ္၍ ၊တေဆးမပါေသာမုန္ ့ကို ေပါင္းစပ္ျပီးမွ ၊သူတို ့သည္လည္း စားႀက၏။
ထို သူတို ့သည္ မအိပ္ မွီ ၊ေသာဒံု ျမိဳ ့သား ၊ေယာက္က်ားႀက႕ီးအငယ္၊ အရပ္ရပ္ က လာေသာ သူအေပါင္းတို ့သည္ အိမ္ကို ၀ိုင္း၍ ၊ေလာတကို ကို ဟစ္ ေခါ ္ လ်ွက္၊ယေန ့ညမွာ ၊သင္ ့အိမ္ကို ၀င္ေသာ သူတို ့သည္ ၊အဘယ္မွာ ရွာသနည္း။ ထို သူတို ့ႏွင့္ ငါတို ့သည္ ၊ဆက္ဆံလို သည္ ျဖစ္၍ ၊ငါတို ့ထံသို ့ထြက္ေစေလာ့ ဟု ဆို ႀက၏။
ေလာတ သည္ တံခါး အျပင္ဖက္မွာ ၊သူတို ့ထံသို ့ထြက္၍၊ မိမိေနာက္၌ တံခါးကို ပိတ္ျပီးလ်ွင္ ၊ညီအကိုတို ့ အဓမၼ မွဳ ကို ဤမ်ွ ေလာက္မျပဳ ႀကပါႏွင့္။- အ က ်ြႏုပ ္၌ ေယာက္က်ားႏွင္ ့မဆက္ဆံေသာ သမီးငယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါ ၏။ သူတို ့ကို သင္တို ့ထံသို ့ထုတ္ ရေသာအခြင္ ့ကို ေပးႀကပါေလာ့ ။သူတို ့၌ ျပဳခ်င္သမ်ွ ျပဳ ႀကပါေလာ့ ။ ဤ လူတို ့၌ အလ်ွင္း မျပဳႀကပါႏွင္ ့။ အေႀကာင္း မူကား ၊ သူတို ့သည္ အက ်ြႏုပ ္ အိမ္ မိုး အရိပ္ ကို ခိုေနပါ၏ ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း - သူတို ့က ဆုတ္ ေလာ့ ဟု ဆို ႀက၏။ တဖန္ ကား၊ သင္သည္ တည္းခိုျခင္းငွာ သာ ၊ေရာက္ လာသည္ ႏွင္ ့၊ တရားသူႀက႕ီး လုပ္ရမည္ေလာ။၊ယခုမွာ ထို သူတို ့၌ ျပဳ သည္ ထက္ ၊ သင္၌ သာ၍ ဆိုးေသာ အမွဳကို ျပဳမည္ဟုဆို လ်ွက္ ၊ေလာတကို က်ပ္က်ပ္ ဖိ၍ ၊တံခါးကိုလည္ းေပါက္ခြဲခ်ိဳးဖဲ ့ျခင္းငွာ ခ်ဥ္း လာႀက၏။ ထို အခါေကာင္းကင္တမန္ တို ့သည္ ေလာတ ကို မိမိတို ့ေနရာ၊ အိမ္အတြင္းသို့ ဆြဲသြင္းျပီးလ်င္၊ တံခါးကို ပိတ္ႀက၏။ ။ အိမ္တံခါးနားမွာ ရွိေသာသူ ၊အႀကီးအငယ္တို ့ကို ၊မ်က္ စိကန္းေစျခင္းငွာ ဒဏ္ ခတ္ သျဖင့္ ၊သူတို ့သည္ တံခါးကို ရွာ ၍ ပင္ပန္းျခင္းသို ့ေရာက္ ႀက၏။
ေကာင္းကင္တမန္ တို ့ကလဲ ၊ဤ အရပ္၌ သင္ႏွင္ ့ဆိုင္ေသာသူ ရွိေသးသေလာ။ သားသမီး၊သမက္ ျမိဳ ့ထဲမွာ သင္ ၇ွိသမ်ွကို ဤ အရပ္ က ထုတ္ ေဆာင္ေလာ ။ ဤ အရပ္ ကို ငါတို ့သည္ ဖ်က္ဆီးရမည္။ အေႀကာင္း မူကား ၊အရပ္သားတုိ ့သည္ ထာ၀ရဘုရားေရွ ့ေတာ္မွာ ၊အလြန္ ေႀကြးေႀကာ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ ၊ဖ်က္ဆီးေစျခင္းငွာ ထာ၀ရဘုရားသည္ငါတို ့ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟု ေလာတ အားေျပာဆို ႀက၏။ -ေလာတ ထြက္ ၍ သမီးႏွင္ ့စံု ဖက္ေသာသူ ၊ မိမိသမက္တို ့အား၊ ထႀက၊ဤအရပ္ မွ ထြက္ သြား ႀက။ ဤ ျမိ ဳ့ ကို ထာ၀ရ ဘုရား ဖ်က္ဆီးေတာ္မူမည္ ဟု ဆိုေသာ္ လည္း ၊ က်ီစားဟန္ ရွိ သည္ဟု သမက္တို ့က ထင္၏။။
မိုဃ္းေသာက္ေသာ အခါ၊ေကာင္းကင္တမန္ တို ့သည္၊ ေလာတ ကို ေဆာ္ လ်ွက္ သင္သည္ ထ၍ ဤ အရပ္၌ ရွိေသာ မယားႏွင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္ ကို ယူသြားေလာ့ ။ သို ့မဟုတ္ ျမို ့၏အျပစ္ ၌ ဆံုးျခင္းသို ့ေရာက္ လိမ္ ့မည္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း၊သူသည္ ဖင္ ့ႏြဲသာအခါ၊ထာ၀ရဘုရားသနားေတာ္မးေသာေႀကာင့္ ၊ေကာင္းကင္တမန္တို ့သည္ ၊သူႏွင့္ သူ၏ မယား၊ သူ၏သမီးႏွစ္ေယာက္တို ့ကို လက္ဆါဲ ၍ ျမိဳ ့ျပင္ သို ့ထုတ္ေဆာင္ ႀက၏။
ျပင္သို ့ေရာက္ေသာ အခါ၊ သင္သည္ အသက္ခ်မ္းသာ ရာ ရျခင္းငွာ ေျပးေလာ့၊ ေနာက္သို ့လွည့္၍ မႀကည့္ ႏွင့္၊ ေျမညီေသာ အရပ္ ၌ အလ်ွင္း မေန ႏွင့္။ ေတာင္ေပါ ္သို ့ေျပးေလာ ့။ ေနာက္သို ့လွည္ ့၍ မႀကည္ ့ႏွင့္ ။ သို ့မဟုတ္ ဆံုးလိမ္ ့မည္ ဟု ဆိုေလ၏။ ေလာတ ကလည္း ၊အကြ ်ႏုပ္သခင္၊ ထို ့သို ့မဆို ပါႏွင့္ ။ -ယခုမွာ ကို ယ္ေတာ္ က ်ြန္သည္ ၊ေရွ ့ေတာ္၌ မ်က္ ႏွာ ရပါျပီ။ အက ်ြ ႏုပ္ အသက္ခ်မ္းသာ ေစသျဖင္ ့။အက ်ြ ႏုပ္ ၌ ျပဳေတာ္မူေသာ ကရုဏာ ေက ်းဇူးမ်ားျပား လွ ပါ၏။ ေဘးလႊတ္ ၍ ေတာင္ ေပါ ္သို ့မေျပးႏိုင္ပါ။ ေဘးတစံု တခုေတြ ့၍ ေသမည္ ကို စို းရိမ္ ပါ၏။ ႀကည္ ့ပါ။ ထို ျမိဳ ့နီးပါး၏ ေျပးသာပါ၏။ ငယ္ေသာ ျမိဳ ့လဲ ျဖစ္ပါ၏။ေဘးလႊတ္၍ ထို အရပ္သို့ ေျပးပါရေစ။ထို ျမိဳ ့သည္ ငယ္ေသာ ျမိဳ ့မဟုတ္ေလာ ။ သို ့ေျပးလ်ွင္ အသက္ ခ်မ္းသာ ရာ ရပါမည္ ဟု ေလ်ွာက္ဆို ၏။ထို သူကလညး္ ႀကည္ ့ပါ၊ ဤအမွဳအရာ ၌ လည္း သင္၏စကားကိုငါ နားေထာင္ေစျခင္းငွာ ၊ ထိုျမိဳ ့အတြက္ ေတာင္းပန္ ေသာ ေႀကာင္ ့ ငါ မဖ်က္ ဆီး။ ေဘးလႊတ္ျခင္းငွာ ထို ျမိ ဳ ့သို ့အလ်ွင္အျမန္ ေျပးေလာ ့။ ထို ျမိဳ ့သို ့မေရာက္မွီ ၊ငါသည္ အဘယ္ အမွဳ ကို မ်ွ မျပဳ ႏွုိင္ ဟု ဆိုေလ၏။ ထို ့ေႀကာင္ ့ထို ျမိဳ ့ကို ေဇာ ရ ျမိဳ ့ဟု သမုတ္ ႀက၏။ -ေလာတသည္ ေဇာ ရျမိဳ ့သို ့၀င္ေသာ အခါ ၊ ေျမႀကီးေပါ ္မွာ ေနထြက္ ခ်ိန္တည္း။ ထို အခါ ထာ၀ရဘု ရားသည္ ၊ေကာင္းကင္ ထက္ အထံေတာ္ မွ ၊ ေသာဒံု ျမိဳ ့ႏွင္ ့ေဂါေမာရျမိဳ ့ေပါ ္သို ့ကန္ ့ႏွႈ္ ့မီး မိုးဃ္းကို ရြာေစေတာ္မူ၏။ ထိုျမိဳ ့တို ့ကို ၎ ၊ခ်ိုင့္ အရပ္တေလ်ွာက္လ ံုးကို ၎ ၊ျမိဳ့သားအေပါင္းတို ့ကို၎၊ ေျမ၌ေပါက္သမ်ွ တို ့ကို ၎၊ ေမွာက္ လွဲေတာ္မူ၏။ -ေလာတ၏ မယားမူကား၊ေနာက္သို ့လွည့္ ႀကည့္ ၍ ဆားတိုင္ ျဖစ္ေလ၏။
နံနက္ေစာေစာ ၊အာျဗံဟံ သည္ ထ၍ ထာ၀ရဘုရားေရွ ့ေတာ္ ၌ ရပ္ေနေေသာ အရပ္ သို ့သြားျပီးလ်ွင္-ေသာဒံု ျမိဳ့ ႏွင့္ ေဂါေမာရျမိဳ့ မွစေသာ၊ ခ်ိဳင့္ အရပ္ တေလ်ွာက္ လံု းကို ႀကည့္ ရွဳ ၍ ၊မီးဖို၌ အခိုးကဲ ့သို ့ ၊ တျပည္လံုးအခိုးတက္သည္ ကို ျမင္ေလ၏။ထို သို ့ဘုရားသခင္သည္ ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ရွိေသာ ျမိဳ တို ့ကို ဖ်က္ဆီးေသာ အခါ၊အာျဗံကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူ၏။ေလာတ ေနေသာျမိဳ ့တိ ု့ကို ေမွာက္ လွဲေသာအခါ ၊ေမွာက္လွဲ ရာထဲ က ေလာတ ကို လႊတ္ လိုက္ေတာ္မူ၏။
ေလာတသည္ ေဇာရျမိဳ ့မွ၊ ထြက္၍ သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တကြ ၊ေတာင္ေပါ္ မွာေန၏။ေဇာရျမိဳ ့၌ မေန၀ံ့ ၍ ၊သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင္ ့တကြ ၊ဥမွင္၌ ေန၏။ သမီးအႀကီးက ငါတို ့အဘ အိုျပီ။ ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို ့၏ ဘာသာအတိုင္း၊ ငါတို ့ထံသို ့၀င္ရေသာ၊ေယက္က်ားတေယာက္မ်ွ ေျမေပါ ္မွာ မရွိ။ -လာႀက ၊ငါတို ့အဘကို စပ်စ္ရည္တိုက္ႀကစို ့။ ငါတို ့အဘ၏အမ်ိဳးအႏြယိကို ေစာင္ ့မ၍ သူႏွင့္ အိပ္ႀကစို ့ဟု ညီမကို ေျပာဆို၏။ ထိုေ ံန ့ညမွာ သူတို ့၏အဘကို ၊စပ်စ္ရည္တိုက္ျပီးလ်ွင္၊သမီးအႀကီးသည္ ၀င္၍ အဘႏွင့္ အိပ္ေလသည္။သူအိပ္ေႀကာင္းကို၎၊ ထေႀကာင္းကို ၎၊အဘမသိ၊ နက္ဖန္ေန ့တြင္ အႀကီးကလည္း၊ မေန ့ ံညမွာ ငါသည္ အဘႏွင္ ့အိပ္ေလျပီ။ ယေန ့ညတဖန္ သူ ့ကို စပ်စ္ ရည္ တိုက္ ႀကစို ့။ သင္သည္ ၀င္၍ အဘ၏အမ်ိဳးႏြယ္ကို ေစာင္မျခင္းငွာ၊ သူႏွင့္ အိပ္ေလာ ့ဟု ညီမကို ေျပာဆို၏။ ထို ေန ့ည ၌ လည္း ၊ သူတို ့သည္ အဘကို စပ်စ္ ရည္ တို က္ျပီးလ်ွင္ ၊အငယ္သည္ ၀င္၍ အဘႏွင္ အိပ္ေလ၏။အိပ္ ေႀကာင္း ကို ၎ ၊ထေႀကာင္း ကို ၎ ၊ အဘမသိ၊ ထို သို ့ေလာတ ၏ သမီးႏွစ္ေယာက္သည္၊ မိမိအဘအားျဖင္ ့၊ပဋိသေႏၵ စြဲေန၏။ သမီးအႀကီးသည္ သားကို ဘြား၍၊ ေမာဘ အမည္ ျဖင္ ့မည္ ့ေလသည္။ ထို သူသည္ ယေန ့တိုင္ေအာင္ ရွိေသာ၊ ေမာ ဘ အမ်ိဳးသားတို ့၏ အဘျဖစ္သတည္း။ သမီးအငယ္သည္ လည္း၊ သားကို ဘြား ၍၊ ေဗနမၼိ အမည္ျဖင္ ့မည့္ ေလသည္။ထို သူသည္ ယေန ့တိုင္ေ အာင္ရွိေသာ အမၼဳန္ အမ်ိဳးသားတို ့၏ အဘ ျဖစ္သတည္း။ကမၻာဦးက်မ္း ၁၉ း ၁ - ၃၁
အၾကင္သူသည္ အဆံုးတိုင္ေအာင္ တည္ၾကည္၏၊ ထိုသူသည္ ကယ္တင္ျခင္းသို႔ေရာက္လိမ့္မည္။ရွင္မႆဲခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၄း၁၃-၁၃
ေနာင္ကာလသည္ ခဲယဥ္းေသာ ကာလျဖစ္မည္ဟု သိမွတ္ေလာ့။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား၊
လူတို႔သည္ ကိုယ္ကိုကုိယ္ခ်စ္ေသာသူ၊ ေငြကိုတပ္မက္ေသာသူ၊ ဝါၾကြားေသာသူ၊ ေထာင္လႊားေစာ္ကားေသာသူ၊ သူ႔အသေရ ကိုရႈတ္ခ်ေသာသူ၊မိဘစကားကိုနားမေထာင္ေသာသူ၊ ေက်းဇူးမရွိေသာသူ၊ သန္႔ရွင္းျခင္းမရွိေသာသူ၊
ပကတိၾကင္ နာစံုမက္ျခင္းႏွင့္ကင္းေသာသူ၊ ရန္ၿငိဳးဖဲြ႔ေသာသူ၊ ေခ်ာစားတတ္ေသာသူ၊ ကိုယ္ဣေျႏၵကို မခ်ဳပ္တည္းႏုိင္ေသာသူ၊ ျပင္းထန္ေသာသူ၊ သူေတာ္ေကာင္းကိုမုန္းေသာသူ၊
သစၥာကိုဖ်က္တတ္ေသာသူ၊ သတိ ေပးျခင္းကိူမခံေသာသူ၊ မာန္မာနႏွင့္ယစ္မူးေသာသူ၊ ဘုရားသခင္ကုိ ႏွစ္သက္သည္ထက္ ကာမဂုဏ္ခံစားျခင္း ကိုသာ၍ ႏွစ္သက္ေသာသူ၊ ဘုရားဝတ္၌ေမြ႔ေလ်ာ္ေယာင္ေဆာင္၍၊
ေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္း တန္ခိုးကို ျငင္းပယ္ေသာသူ ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။ ထုိသူတို႔ကိုေရွာင္ေလာ့။
ဒုစရုိက္အျပစ္ဝန္ကို ထမ္းရြက္၍၊ အထူးထူး အျပားျပားေသာ ေလာဘကိေလသာေသြး ေဆာင္ရာသို႔လုိက္၍၊ အစဥ္သင္ေသာ္လည္း၊ သမၼာတရားကို ေလ့က်က္ျခင္းသို႔ အလွ်င္းမေရာက္ႏိုင္ေသာမိန္းမမိုက္ တို႔ကို၊ အိမ္ထဲသို႔ဝင္၍ ဘမ္းသြားေသာသူတို႔သည္ ထုိသူတို႔အဝင္ ျဖစ္ၾက၏။
ယေႏၷႏွင့္ယံေျဗသည္ ေမာေရွကိုဆီးတားသကဲ့သို႔၊ ထုိသူတို႔သည္ သမၼာတရားကို ဆီးတားၾက၏။ စိတ္ႏွလံုးယိုယြင္း၍ ယုံၾကည္ေယာင္ ေဆာင္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။
ထုိသူႏွစ္ေယာက္တို႔၏ မုိက္မဲျခင္းသည္ လူအေပါင္းတို႔ေရွ႔မွာ ထင္ရွားသကဲ့သို႔၊ ဤသူတို႔၏ မိုက္မဲျခင္းသည္လည္းထင္ရွားလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ သူတို႔သည္ တိုး၍မလြန္မသြားရၾက။တိေမာေသၾသဝါဒစာဒုတိယေစာင္ ၃း၁း၈
ထိုေၾကာင့္ သူတို႔သည္ မိမိတို႔ကိုယ္ကာယ၏ အသေရကို အခ်င္းခ်င္းရႈတ္ခ်မည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို သူတို႔၏ကိေလသာစိတ္ညစ္ညဴးျခင္းလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူ၏။
သူတို႔သည္ မွန္ေသာ ဘုရားသခင့္အရာ၌ အမွားကိုထားလ်က္၊ ဖန္ဆင္းတတ္ေသာသခင္ကို ပယ္၍ ဖန္ဆင္းအပ္ေသာ အရာကို ဝတ္ျပဳ ကိုးကြယ္ေသာသူျဖစ္ၾက၏။ ထိုသခင္သည္ ထာဝရမဂၤလာရွိေတာ္မူ၏။ အာမင္။
ထိုသို႔ျပဳၾကေသာေၾကာင့္ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို ရွက္ေၾကာက္ဘြယ္ေသာ ကိေလသာလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူ၏။ အဘယ္သို႔နည္း ဟူမူကား၊ မိန္းမတို႔သည္ ပကတိထံုးစံကိုစြန္႔၍၊ ပကတိႏွင့္ဆန္႔က်င္ ဘက္ထံုးစံကို လိုက္ၾက၏။
ထိုအတူ၊ ေယာက္်ားတို႔သည္လည္း မိန္းမႏွင့္ဆက္ဆံျခင္း ပကတိထံုးစံကိုစြန္႔၍ အခ်င္းခ်င္း ကိေလသာစိတ္ပူေလာင္သျဖင့္၊ ရွက္ေၾကာက္ဘြယ္ေသာအမႈကို ေယာက္်ားျခင္းျပဳလ်က္၊ မိမိတို႔မွားယြင္းျခင္းႏွင့္အေလ်ာက္ မိမိတို႔အျပစ္ဒဏ္ကို ခံရၾက၏။
ထိုသူတို႔သည္ ဘုရားသခင္ကို မသိမမွတ္လိုသည္ျဖစ္၍၊ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအမႈကို ျပဳေစမည္အေၾကာင္း၊ ဘုရားသခင္သည္ သူတို႔ကို ေမာဟလက္သို႔ အပ္လိုက္ေတာ္မူသည္ႏွင့္အညီ၊
သူတို႔သည္ အလံုးစံုေသာ အဓမၼက်င့္ျခင္း၊ မတရားေသာေမထုန္ကိုျပဳျခင္း၊ ဆိုးညစ္ျခင္း၊ ေလာဘလြန္က်ဴးျခင္း၊ မနာလိုျခင္း၊ ျငဴစူျခင္း၊ လူအသက္ ကိုသတ္ျခင္း၊ ရန္ေတြ႔ျခင္း၊ လွည့္ျဖားျခင္း၊ သူတပါးကိုျမင္ပ်င္းျခင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာသူ၊ ေခ်ာစားေသာသူ၊
ဆဲေရး ေသာသူ၊ ဘုရားသခင္ကိုမုန္းေသာသူ၊ ၾကမ္းတမ္းေသာသူ၊ မာနေထာင္လႊားေသာသူ၊ ဝါၾကြားေသာသူ၊ မတတ္ ေကာင္းေသာအတတ္ကို စီရင္ေသာသူ၊ မိဘစကားကို နားမေထာင္ေသာသူ၊ သတိမရွိေသာသူ၊ သစၥာပ်က္ေသာသူ၊
မိဘ သားမယား စသည္တို႔ကို မခ်စ္ေသာသူ၊ ရန္ၿငိဳးထားေသာသူ၊ သနားျခင္းကရုဏာစိတ္မရွိေသာသူ ျဖစ္္ၾက၏။
ထိုသို႔က်င့္ေသာသူတို႔သည္ ေသျပစ္ကိုခံထိုက္သည္ဟု ဘုရားသခင္စီရင္ေတာ္မူေၾကာင္းကို ထိုသူတို႔သည္ သိလ်က္ပင္ ကိုယ္တိုင္က်င့္သည္သာမက၊ ထိုသို႔က်င့္ ေသာ သူတို႔၌ အားရဝမ္းေျမာက္ၾက၏။ေရာမၾသဝါဒစာ ၁း၂၄း၃၂
ေကာင္းကင္တဘက္မွ ျပက္ေသာလွ်ပ္စစ္သည္ ေကာင္းကင္အႏွံ႔အျပား ထြန္းလင္းသကဲ့သို႔၊ လူသားသည္ မိမိေန႔ရက္၌ ျဖစ္ေတာ္မူလတံ့။
ထိုသို႔မျဖစ္မွီ သူသည္ မ်ားစြာေသာဆင္းရဲဒုကၡကို၎၊ ယခုလူမ်ိဳး၏ ျငင္းပယ္ျခင္းကိုင္း ခံရမည္။
ေနာဧလက္ထက္၌ ျဖစ္သကဲ့သို႔ လူသားလက္ထက္၌ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ေနာဧသည္ သေဘၤာထဲသို႔ဝင္၍၊ ေရလႊမ္းမိုးျခင္းျဖစ္သျဖင့္ လူခပ္သိမ္းတို႔ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းသည္ေန႔တိုင္ေအာင္ လူမ်ားတို႔သည္ စားေသာက္ လ်က္၊ ထိမ္းျမားစံုဘက္လ်က္ေနၾက၏။
ထိုနည္းတူ၊ ေလာတလက္ထက္၌ လူမ်ားတို႔သည္ စားေသာက္ေရာင္း ဝယ္လ်က္၊ စိုက္ပ်ိဳးလ်က္၊ အိမ္ေဆာက္လ်က္ ေနသကဲ့သို႔၎၊
ေလာတသည္ ေသာဒံုၿမိဳ႔မွထြက္ေသာေန႔၌ ေကာင္းကင္မွ ကန္႔ႏွင့္ေရာေသာမီးမိုဃ္းရြာ၍ ထိုလူအေပါင္း တို႔ကို သုတ္သင္ပယ္ရွင္းသကဲ့သို႔၎၊
လူသား ေပၚထြန္းေသာေန႔၌ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ထိုေန႔ရက္၌ အိမ္မိုးေပၚမွာရွိေသာသူသည္ မိမိအိမ္ထဲမွာရွိေသာ ဥစၥာကိုယူျခင္းငွါ မဆင္းေစႏွင့္။ ထိုအတူ၊ လယ္၌ရွိေသာသူသည္ ေနာက္သို႔လွည့္၍ မျပန္လာေစႏွင့္။
ေလာတ၏မယားကို ေအာက္ေမ့ၾကေလာ့။
အၾကင္သူသည္ မိမိအသက္ကို ကယ္ဆယ္ျခင္းငွါ ရွာႀကံ၏၊ ထိုသူသည္ အသက္ရႈံးလိမ့္မည္။ အၾကင္သူသည္ အသက္ရႈံး၏၊ ထိုသူသည္ မိမိအသက္ကိုကယ္ဆယ္လိမ့္မည္။
ငါဆိုသည္ကား၊ ထိုေန႔ညဥ့္တြင္ အိပ္ယာတခု၌ ရွိေသာသူႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့။
ႀကိတ္ဆံုႀကိတ္ေသာ သူႏွစ္ေယာက္တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့။
လယ္၌ရွိေသာသူႏွစ္ေယာက္ တို႔တြင္ တေယာက္ကိုသိမ္းယူ၍ တေယာက္မူကား ေနရစ္ရလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူလွ်င္၊
၊ အဘယ္အရပ္၌ ထိုသို႔ျဖစ္ပါမည္နည္းဟု ေမးေလွ်ာက္ၾကေသာ္၊ အေသေကာင္ရွိရာအရပ္၌ ေရႊလင္းတတို႔သည္ စုေဝးၾကလတံ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ကာခရစ္ဝင္က်မ္း ၂၄း၃၇
ေကာင္းကင္တမန္ ႏွစ္ပါးတို ့သည္ ညဦးအခ်ိန္၌ ေသာဒံု ျမိဳ ့သို ့ေရာက္လာ၏။ ေလာတသည္ ျမိဳ ့တံခါး၀၌ ထိုင္ လ်ွက္ သူတို ့ကိုျမင္လ်ွင္၊ ခရီးဦးႀကိဳ ျပဳေစျခင္းငွာ ထ၍ ၊ေျမ၌ ဦးညႊတ္ ခ်လ်ွက္ - အက်ြႏု ္ပ္ သခင္တို ့၊ ကိုယ္ေတာ္တို ့က ်ြ န္ုပ္အိမ္ သို ့၀င္၍ တညဥ္ ့လ ံုးေနႀကပါ။ ေျခကို ေဆးႀကပါ။ နံနက္ေစာေစာထ၍ ႀကြသြား ႀကပါေလာ့ ဟဳု ဆိုေလ၏။ ေကာင္းကင္တမန္ တို ့က ၊ငါတို ့သည္မ၀င္ ၊ တညလံုး လမ္း၌ ေနေတာ့ မည္ဟုဆို ေသာ္လည္း - က်ပ္က်ပ္ေသြးေဆာင္ ေသာေႀကာင္ ့ ၊ေလာတ ေနရာသို ့လွည့္၍ သ၏ အိမ္သို ့၀င္ႀက၏။ ေလာတလည္း သူတို ့အဖို ့ ပြဲလုပ္၍ ၊တေဆးမပါေသာမုန္ ့ကို ေပါင္းစပ္ျပီးမွ ၊သူတို ့သည္လည္း စားႀက၏။
ထို သူတို ့သည္ မအိပ္ မွီ ၊ေသာဒံု ျမိဳ ့သား ၊ေယာက္က်ားႀက႕ီးအငယ္၊ အရပ္ရပ္ က လာေသာ သူအေပါင္းတို ့သည္ အိမ္ကို ၀ိုင္း၍ ၊ေလာတကို ကို ဟစ္ ေခါ ္ လ်ွက္၊ယေန ့ညမွာ ၊သင္ ့အိမ္ကို ၀င္ေသာ သူတို ့သည္ ၊အဘယ္မွာ ရွာသနည္း။ ထို သူတို ့ႏွင့္ ငါတို ့သည္ ၊ဆက္ဆံလို သည္ ျဖစ္၍ ၊ငါတို ့ထံသို ့ထြက္ေစေလာ့ ဟု ဆို ႀက၏။
ေလာတ သည္ တံခါး အျပင္ဖက္မွာ ၊သူတို ့ထံသို ့ထြက္၍၊ မိမိေနာက္၌ တံခါးကို ပိတ္ျပီးလ်ွင္ ၊ညီအကိုတို ့ အဓမၼ မွဳ ကို ဤမ်ွ ေလာက္မျပဳ ႀကပါႏွင့္။- အ က ်ြႏုပ ္၌ ေယာက္က်ားႏွင္ ့မဆက္ဆံေသာ သမီးငယ္ႏွစ္ေယာက္ ရွိပါ ၏။ သူတို ့ကို သင္တို ့ထံသို ့ထုတ္ ရေသာအခြင္ ့ကို ေပးႀကပါေလာ့ ။သူတို ့၌ ျပဳခ်င္သမ်ွ ျပဳ ႀကပါေလာ့ ။ ဤ လူတို ့၌ အလ်ွင္း မျပဳႀကပါႏွင္ ့။ အေႀကာင္း မူကား ၊ သူတို ့သည္ အက ်ြႏုပ ္ အိမ္ မိုး အရိပ္ ကို ခိုေနပါ၏ ဟု ေတာင္းပန္ေသာ္လည္း - သူတို ့က ဆုတ္ ေလာ့ ဟု ဆို ႀက၏။ တဖန္ ကား၊ သင္သည္ တည္းခိုျခင္းငွာ သာ ၊ေရာက္ လာသည္ ႏွင္ ့၊ တရားသူႀက႕ီး လုပ္ရမည္ေလာ။၊ယခုမွာ ထို သူတို ့၌ ျပဳ သည္ ထက္ ၊ သင္၌ သာ၍ ဆိုးေသာ အမွဳကို ျပဳမည္ဟုဆို လ်ွက္ ၊ေလာတကို က်ပ္က်ပ္ ဖိ၍ ၊တံခါးကိုလည္ းေပါက္ခြဲခ်ိဳးဖဲ ့ျခင္းငွာ ခ်ဥ္း လာႀက၏။ ထို အခါေကာင္းကင္တမန္ တို ့သည္ ေလာတ ကို မိမိတို ့ေနရာ၊ အိမ္အတြင္းသို့ ဆြဲသြင္းျပီးလ်င္၊ တံခါးကို ပိတ္ႀက၏။ ။ အိမ္တံခါးနားမွာ ရွိေသာသူ ၊အႀကီးအငယ္တို ့ကို ၊မ်က္ စိကန္းေစျခင္းငွာ ဒဏ္ ခတ္ သျဖင့္ ၊သူတို ့သည္ တံခါးကို ရွာ ၍ ပင္ပန္းျခင္းသို ့ေရာက္ ႀက၏။
ေကာင္းကင္တမန္ တို ့ကလဲ ၊ဤ အရပ္၌ သင္ႏွင္ ့ဆိုင္ေသာသူ ရွိေသးသေလာ။ သားသမီး၊သမက္ ျမိဳ ့ထဲမွာ သင္ ၇ွိသမ်ွကို ဤ အရပ္ က ထုတ္ ေဆာင္ေလာ ။ ဤ အရပ္ ကို ငါတို ့သည္ ဖ်က္ဆီးရမည္။ အေႀကာင္း မူကား ၊အရပ္သားတုိ ့သည္ ထာ၀ရဘုရားေရွ ့ေတာ္မွာ ၊အလြန္ ေႀကြးေႀကာ္ျခင္းရွိသည္ ျဖစ္၍ ၊ဖ်က္ဆီးေစျခင္းငွာ ထာ၀ရဘုရားသည္ငါတို ့ကို ေစလႊတ္ေတာ္မူျပီ ဟု ေလာတ အားေျပာဆို ႀက၏။ -ေလာတ ထြက္ ၍ သမီးႏွင္ ့စံု ဖက္ေသာသူ ၊ မိမိသမက္တို ့အား၊ ထႀက၊ဤအရပ္ မွ ထြက္ သြား ႀက။ ဤ ျမိ ဳ့ ကို ထာ၀ရ ဘုရား ဖ်က္ဆီးေတာ္မူမည္ ဟု ဆိုေသာ္ လည္း ၊ က်ီစားဟန္ ရွိ သည္ဟု သမက္တို ့က ထင္၏။။
မိုဃ္းေသာက္ေသာ အခါ၊ေကာင္းကင္တမန္ တို ့သည္၊ ေလာတ ကို ေဆာ္ လ်ွက္ သင္သည္ ထ၍ ဤ အရပ္၌ ရွိေသာ မယားႏွင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္ ကို ယူသြားေလာ့ ။ သို ့မဟုတ္ ျမို ့၏အျပစ္ ၌ ဆံုးျခင္းသို ့ေရာက္ လိမ္ ့မည္ ဟု ဆုိေသာ္လည္း၊သူသည္ ဖင္ ့ႏြဲသာအခါ၊ထာ၀ရဘုရားသနားေတာ္မးေသာေႀကာင့္ ၊ေကာင္းကင္တမန္တို ့သည္ ၊သူႏွင့္ သူ၏ မယား၊ သူ၏သမီးႏွစ္ေယာက္တို ့ကို လက္ဆါဲ ၍ ျမိဳ ့ျပင္ သို ့ထုတ္ေဆာင္ ႀက၏။
ျပင္သို ့ေရာက္ေသာ အခါ၊ သင္သည္ အသက္ခ်မ္းသာ ရာ ရျခင္းငွာ ေျပးေလာ့၊ ေနာက္သို ့လွည့္၍ မႀကည့္ ႏွင့္၊ ေျမညီေသာ အရပ္ ၌ အလ်ွင္း မေန ႏွင့္။ ေတာင္ေပါ ္သို ့ေျပးေလာ ့။ ေနာက္သို ့လွည္ ့၍ မႀကည္ ့ႏွင့္ ။ သို ့မဟုတ္ ဆံုးလိမ္ ့မည္ ဟု ဆိုေလ၏။ ေလာတ ကလည္း ၊အကြ ်ႏုပ္သခင္၊ ထို ့သို ့မဆို ပါႏွင့္ ။ -ယခုမွာ ကို ယ္ေတာ္ က ်ြန္သည္ ၊ေရွ ့ေတာ္၌ မ်က္ ႏွာ ရပါျပီ။ အက ်ြ ႏုပ္ အသက္ခ်မ္းသာ ေစသျဖင္ ့။အက ်ြ ႏုပ္ ၌ ျပဳေတာ္မူေသာ ကရုဏာ ေက ်းဇူးမ်ားျပား လွ ပါ၏။ ေဘးလႊတ္ ၍ ေတာင္ ေပါ ္သို ့မေျပးႏိုင္ပါ။ ေဘးတစံု တခုေတြ ့၍ ေသမည္ ကို စို းရိမ္ ပါ၏။ ႀကည္ ့ပါ။ ထို ျမိဳ ့နီးပါး၏ ေျပးသာပါ၏။ ငယ္ေသာ ျမိဳ ့လဲ ျဖစ္ပါ၏။ေဘးလႊတ္၍ ထို အရပ္သို့ ေျပးပါရေစ။ထို ျမိဳ ့သည္ ငယ္ေသာ ျမိဳ ့မဟုတ္ေလာ ။ သို ့ေျပးလ်ွင္ အသက္ ခ်မ္းသာ ရာ ရပါမည္ ဟု ေလ်ွာက္ဆို ၏။ထို သူကလညး္ ႀကည္ ့ပါ၊ ဤအမွဳအရာ ၌ လည္း သင္၏စကားကိုငါ နားေထာင္ေစျခင္းငွာ ၊ ထိုျမိဳ ့အတြက္ ေတာင္းပန္ ေသာ ေႀကာင္ ့ ငါ မဖ်က္ ဆီး။ ေဘးလႊတ္ျခင္းငွာ ထို ျမိ ဳ ့သို ့အလ်ွင္အျမန္ ေျပးေလာ ့။ ထို ျမိဳ ့သို ့မေရာက္မွီ ၊ငါသည္ အဘယ္ အမွဳ ကို မ်ွ မျပဳ ႏွုိင္ ဟု ဆိုေလ၏။ ထို ့ေႀကာင္ ့ထို ျမိဳ ့ကို ေဇာ ရ ျမိဳ ့ဟု သမုတ္ ႀက၏။ -ေလာတသည္ ေဇာ ရျမိဳ ့သို ့၀င္ေသာ အခါ ၊ ေျမႀကီးေပါ ္မွာ ေနထြက္ ခ်ိန္တည္း။ ထို အခါ ထာ၀ရဘု ရားသည္ ၊ေကာင္းကင္ ထက္ အထံေတာ္ မွ ၊ ေသာဒံု ျမိဳ ့ႏွင္ ့ေဂါေမာရျမိဳ ့ေပါ ္သို ့ကန္ ့ႏွႈ္ ့မီး မိုးဃ္းကို ရြာေစေတာ္မူ၏။ ထိုျမိဳ ့တို ့ကို ၎ ၊ခ်ိုင့္ အရပ္တေလ်ွာက္လ ံုးကို ၎ ၊ျမိဳ့သားအေပါင္းတို ့ကို၎၊ ေျမ၌ေပါက္သမ်ွ တို ့ကို ၎၊ ေမွာက္ လွဲေတာ္မူ၏။ -ေလာတ၏ မယားမူကား၊ေနာက္သို ့လွည့္ ႀကည့္ ၍ ဆားတိုင္ ျဖစ္ေလ၏။
နံနက္ေစာေစာ ၊အာျဗံဟံ သည္ ထ၍ ထာ၀ရဘုရားေရွ ့ေတာ္ ၌ ရပ္ေနေေသာ အရပ္ သို ့သြားျပီးလ်ွင္-ေသာဒံု ျမိဳ့ ႏွင့္ ေဂါေမာရျမိဳ့ မွစေသာ၊ ခ်ိဳင့္ အရပ္ တေလ်ွာက္ လံု းကို ႀကည့္ ရွဳ ၍ ၊မီးဖို၌ အခိုးကဲ ့သို ့ ၊ တျပည္လံုးအခိုးတက္သည္ ကို ျမင္ေလ၏။ထို သို ့ဘုရားသခင္သည္ ခ်ိဳင့္ထဲမွာ ရွိေသာ ျမိဳ တို ့ကို ဖ်က္ဆီးေသာ အခါ၊အာျဗံကို ေအာက္ေမ့ေတာ္မူ၏။ေလာတ ေနေသာျမိဳ ့တိ ု့ကို ေမွာက္ လွဲေသာအခါ ၊ေမွာက္လွဲ ရာထဲ က ေလာတ ကို လႊတ္ လိုက္ေတာ္မူ၏။
ေလာတသည္ ေဇာရျမိဳ ့မွ၊ ထြက္၍ သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ တကြ ၊ေတာင္ေပါ္ မွာေန၏။ေဇာရျမိဳ ့၌ မေန၀ံ့ ၍ ၊သမီးႏွစ္ေယာက္ႏွင္ ့တကြ ၊ဥမွင္၌ ေန၏။ သမီးအႀကီးက ငါတို ့အဘ အိုျပီ။ ေျမႀကီးသားအေပါင္းတို ့၏ ဘာသာအတိုင္း၊ ငါတို ့ထံသို ့၀င္ရေသာ၊ေယက္က်ားတေယာက္မ်ွ ေျမေပါ ္မွာ မရွိ။ -လာႀက ၊ငါတို ့အဘကို စပ်စ္ရည္တိုက္ႀကစို ့။ ငါတို ့အဘ၏အမ်ိဳးအႏြယိကို ေစာင္ ့မ၍ သူႏွင့္ အိပ္ႀကစို ့ဟု ညီမကို ေျပာဆို၏။ ထိုေ ံန ့ညမွာ သူတို ့၏အဘကို ၊စပ်စ္ရည္တိုက္ျပီးလ်ွင္၊သမီးအႀကီးသည္ ၀င္၍ အဘႏွင့္ အိပ္ေလသည္။သူအိပ္ေႀကာင္းကို၎၊ ထေႀကာင္းကို ၎၊အဘမသိ၊ နက္ဖန္ေန ့တြင္ အႀကီးကလည္း၊ မေန ့ ံညမွာ ငါသည္ အဘႏွင္ ့အိပ္ေလျပီ။ ယေန ့ညတဖန္ သူ ့ကို စပ်စ္ ရည္ တိုက္ ႀကစို ့။ သင္သည္ ၀င္၍ အဘ၏အမ်ိဳးႏြယ္ကို ေစာင္မျခင္းငွာ၊ သူႏွင့္ အိပ္ေလာ ့ဟု ညီမကို ေျပာဆို၏။ ထို ေန ့ည ၌ လည္း ၊ သူတို ့သည္ အဘကို စပ်စ္ ရည္ တို က္ျပီးလ်ွင္ ၊အငယ္သည္ ၀င္၍ အဘႏွင္ အိပ္ေလ၏။အိပ္ ေႀကာင္း ကို ၎ ၊ထေႀကာင္း ကို ၎ ၊ အဘမသိ၊ ထို သို ့ေလာတ ၏ သမီးႏွစ္ေယာက္သည္၊ မိမိအဘအားျဖင္ ့၊ပဋိသေႏၵ စြဲေန၏။ သမီးအႀကီးသည္ သားကို ဘြား၍၊ ေမာဘ အမည္ ျဖင္ ့မည္ ့ေလသည္။ ထို သူသည္ ယေန ့တိုင္ေအာင္ ရွိေသာ၊ ေမာ ဘ အမ်ိဳးသားတို ့၏ အဘျဖစ္သတည္း။ သမီးအငယ္သည္ လည္း၊ သားကို ဘြား ၍၊ ေဗနမၼိ အမည္ျဖင္ ့မည့္ ေလသည္။ထို သူသည္ ယေန ့တိုင္ေ အာင္ရွိေသာ အမၼဳန္ အမ်ိဳးသားတို ့၏ အဘ ျဖစ္သတည္း။ကမၻာဦးက်မ္း ၁၉ း ၁ - ၃၁
